Հեղինակ՝ Մերի Կոլոլյան

Օպերատոր՝ Դավիթ Թամազյան

Հացը շուռումուռ տալուն ու դժգոհ մնալուն ամեն անգամ  հաջորդում են անեծքախառն արտահայտությունները։ Լենիկ տատի բառամթերքը հարուստ է:

Կիրանցի բոլոր խանութներում 96-ամյա տատին ժպիտով են դիմավորում, հասարակ մարդ չէ՝ գյուղի ամենատարեցն է, ճարտարախոսը:

«Որ բան ա պետքս ըլում, շատ վախտ սկի հարցնըմ էլ չեմ, ձեռս մեկնում եմ, վերցնըմ։ Դե թող խոսի, եթե էդքան ռիսկ ունի թող ասի խի վիկալար», – ասում է Լենիկ Ղարդաշյանը։

Կիրանցի փողոցնեըը ձեռնափայտով ամեն օր ոտքի տակ տվող Լենիկ տատը որեւէ մեկի կողքով անտարբեր չի անցնում։ Ասել-խոսելուց ու վիճաբանելուց էլ չի հոգնում:

Լենիկ Ղարդաշյանը

«Սրա-նրա տղերանց հետ անիծելով, կռիվ անելով, խոսելով էս ղարաղաթի հետ․․․ կռիվ չեմ անում, ցավդ տանեմ, շուլուխ-մուլուխ եմ անում, օրըս անց կենա, գնա», – ասում է 96-ամյա տատը։

Կռիվը նաեւ Իջեւան-Նոյեմբերյան մայրուղով անցնող վարորդների հետ է, անաստվածներն արագ են քշում, ասում է տատը:

«Տենում չե՞ս՝ էս ոնց են քշում։ Եթե մի չխմազ օքմի ըլի, տակը կընկնի», – ասում է տարեց կինը։

Լենիկ Մադաթովնան, ինչպես հաճախ են դիմում տատին, Կիրանց Նոյեմբերյանից է հարս եկել, 70 տարի սար գնացել: Վաղուց անասուն չի պահում, սար չի գնում, իրեն էլ զրկել է կաթ ու մածունից։ Ասում է՝ չի վստահում:

«Որ կովի կաթը լավն ա, էն եմ խմել, սմետանն ուտելիս՝ ո՞ր կովի սմետանը կուտեն։ Հա դե մածուն ա գալիս, ի՞նչ գիտես՝ ինչ ա։ Ի՞նչ գիտես՝ փոշի չեն արել, որ բերեն, ժողովրդի աչքերը կապեն։ Ես իմ ձեռովը կթել եմ, մերել, կերել», – անկեղծանում է Լենիկ տատը։

Մի խանութից սիրելի թխվածքաբլիթներ, մյուսից հաց, երրորդից էլ՝ կոնֆետներ է առնում տատը։ Ասում է՝ խանութպաններին չնեղացնելու եւ օրը մթնացնելու համար է անցնում բոլոր խանութներով:

«Իմ քեփը որդիան տա, ընդիան տեմ առնի։ Խի էդ էլ ա՞ կռվովի։ Որ կռվովի ըլի, ես սաղին էլ կհաղթեմ, արխային կացի։ Էդ ո՞ր խանութպանն ա շաշվել՝ իրա գլխից ձեռ վեր ունի, որ խոսի», – կատակում է տատը։

Երբեմն աչքը թանկարժեք կոնֆետների վրա է մնում, բայց մեկ է՝ ապառիկ չի վերցնում:

«Կմեռնեմ, պարտքը խի՞ վրես մնա», – ասում է։

Դեռ  հասցնում է մի երկու կոպեկ թոշակից հետ գցել նեղ օրվա և թաղման ծախսերի համար, ասում է:

«Իմ թոշակիցը յեդ եմ գցում, ունեմ, ինձ հմար կոպեկ եմ յեդ գցում, որ մեռնեմ, դու շատ չի տուժվիս էդ վախտը»։

Կիրանցի տատը հաջողացնում է նաեւ գյուղում խնդիրներ լուծել: Եկող-գնացող ղեկավարներն իր խոսքը չեն անտեսում, հարկ եղած դեպքում գյուղի փողոցներում  ասֆալտ էլ են փռում, ջուր էլ քաշում, միայն թե Լենիկ տատը դժգոհ չմնա:

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.